ubierać się — Nie mieć w co się ubrać «nie mieć odpowiedniego ubrania»: A strojów miała, o, jak ta ściana taką szafę. Ciągle się w coś innego przebierała, a jeszcze mówiła, że nie ma się w co ubrać. Boga byś chociaż nie obrażała, pomyślałam sobie. W. Myśliwski … Słownik frazeologiczny
ubrać się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}ubierać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}ubrać się II {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} podjąć się wykonania czegoś, co po rozpoczęciu realizacji okazało się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ubrać — dk IX, ubiorę, ubierzesz, ubierz, ubrał, ubrany ubierać ndk I, ubraćam, ubraćasz, ubraćają, ubraćaj, ubraćał, ubraćany 1. «włożyć na kogoś albo na coś ubranie, obuwie, nakrycie głowy itp.; odziać» Ubierać dziecko, lalkę. Ubrać kogoś w nową… … Słownik języka polskiego
ubrać się — Nie mieć w co się ubrać «nie mieć odpowiedniego ubrania»: A strojów miała, o, jak ta ściana taką szafę. Ciągle się w coś innego przebierała, a jeszcze mówiła, że nie ma się w co ubrać. Boga byś chociaż nie obrażała, pomyślałam sobie. W. Myśliwski … Słownik frazeologiczny
robić się — Robić się, zrobić się na bóstwo, na piękną «robić, zrobić sobie staranny makijaż, fryzurę, ubrać się, ubierać się elegancko; stroić się, wystroić się»: Zrobiłam się na bóstwo, a Marcin żartował, że nie puści mnie z domu, bo zbyt ładnie wyglądam.… … Słownik frazeologiczny
umieć — ndk II, umiećem, umiećesz, umiećeją, umiećej, umiał, umiećeli, umiany 1. «mieć praktyczną znajomość czegoś, być biegłym w czymś» Umieć pisać, czytać, tańczyć. Umieć coś na pamięć. ◊ Umieć lekcję, umieć geografię, historię itp. «być przygotowanym… … Słownik języka polskiego
słowo — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I. Mc. słowowie; lm D. słów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} znak dźwiękowy lub graficzny należący do systemu językowego, mający jakieś znaczenie lub modyfikujący znaczenie innych… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
